از پرویز دهداری تا خداداد عزیزی؛ سقوط اخلاق در دنیای فوتبال

خداداد عزیزی، بازیکن سابق فوتبال، از زمان فعالیتش در این ورزش به عنوان فردی شناخته می‌شود که کنترل زبان و رفتار خود را نداشته و در هر تیمی که حضور داشته، با مربیان و مدیران درگیر شده است. این رفتارها باعث شده تا او در مقایسه با سایر بازیکنان، به‌ویژه از جنبه منفی، متمایز گردد و به عنوان فردی عُصیان‌گر شناخته شود. عزیزی به جای آنکه الگوی مناسبی باشد، به دلیل دعواها و بداخلاقی‌هایش، هرگز شخصیت قابل اعتنایی نداشته است.

پس از پایان دوران فوتبالش، خداداد عزیزی تغییر رفتار نداد و در حالی که عنوان «پیشکسوت» را یدک می‌کشید، به عنوان «پیشکسوت بدی‌ها و زشتی‌ها» شناخته شد. او در مراسم قرعه‌کشی جام جهانی 2026، دو بار در پخش زنده شبکه سه از الفاظ نامناسب و رکیکی استفاده کرد و نه تنها عذرخواهی نکرد، بلکه مجدداً آن عبارات را تکرار کرد. عزیزی در توجیه این رفتار ناپسند خود گفت که همه از این واژه‌ها استفاده می‌کنند، اما آیا هر چیزی که در جمع‌های خودمانی گفته می‌شود باید در مقابل دوربین‌ها نیز بیان شود؟ این منطق و استدلال چه توجیهی دارد و جز خداداد عزیزی چه کسی آن را می‌پذیرد؟

اگر این رفتارها در محیط اطراف خداداد عزیزی عادی است، به معنای آن نیست که در بسیاری از خانواده‌های اصیل ایرانی نیز چنین باشد. سقوط اخلاقی در اطراف او به این معنا نیست که تمام جامعه درگیر این موضوع شده است. آیا خداداد به تأثیر حرف‌هایش بر جامعه و مخاطبان جوان فکر نکرده است؟ او به عنوان یک چهره شناخته شده باید مراقب رفتار و گفتارش باشد، اما به نظر می‌رسد که به این نکته توجهی ندارد.

فوتبالی که روزگاری مرحوم پرویز دهداری را به خود دیده و به عنوان مربی اخلاق از او یاد می‌کند، اکنون با افرادی مانند خداداد عزیزی مواجه است که بدون توجه به موقعیت اجتماعی خود، هر حرفی را بر زبان می‌آورند. البته قرار دادن نام خداداد در کنار دهداری جفا به معلم اخلاق است، اما حقیقت این است که این رفتارهای ناپسند در جامعه فوتبال ما وجود دارد. خداداد عزیزی به کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال احضار شده است.