آلودگی سهامداران را تهدید میکند!
دیدن آسمان آبی در شهر به آرزویی دور از دسترس تبدیل شده است. در گذشته، باد و باران میتوانستند این آلودگی را پاک کنند، اما امسال خبری از این پدیدهها...
جام جم نوشت: قانون هوای پاک که در سال ۱۳۹۶ توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شد، یکی از جامعترین قوانین زیستمحیطی ایران به شمار میآید و جایگزین قانون قدیمیتر «نحوه جلوگیری از آلودگی هوا» (مصوب ۱۳۷۴) گردیده است. این قانون شامل ۳۴ ماده و بیش از ۱۷۶ تکلیف است و مسئولیت کاهش آلودگی هوا را بر عهده ۲۱ تا ۲۳ دستگاه اجرایی قرار داده است. سازمان حفاظت محیط زیست بهعنوان ناظر اصلی بر حسن اجرای این قانون تعیین شده، اما وظایف عملیاتی عمدتاً به وزارتخانهها و نهادهای دیگر واگذار شده است. هدف این قانون کنترل منابع آلایندهای نظیر وسایل نقلیه فرسوده، سوخت غیراستاندارد، صنایع و نیروگاهها بود، اما پس از هشت سال، اجرای آن با ناکامی مواجه شده و آلودگی هوا در کلانشهرها تشدید گردیده است.
طبق گزارش مرکز پژوهشهای مجلس در آذر ۱۴۰۴، تنها ۲۰ حکم از ۲۲۰ حکم این قانون بهطور کامل اجرا شده، ۶۰ حکم ناقص و بیش از ۱۴۰ حکم بهطور کامل مغفول ماندهاند. نرخ اجرای کلی قانون تنها ۱۲ درصد برآورد شده که نشاندهنده ترک فعل گسترده است. شورای شهر تهران نیز تأیید کرده که تنها ۳.۵ درصد از مفاد این قانون به مرحله اجرا درآمده است. این در حالی است که تهران در سال ۱۴۰۴ تنها شش روز هوای پاک داشته و چهار روز را در شرایط خطرناک سپری کرده است؛ وضعیتی که تهران را به آلودهترین شهر جهان تبدیل کرده است.
دلایل اصلی ناکامی در اجرای این قانون شامل کمبود بودجه، ضعف مدیریتی و عدم هماهنگی نهادها است. بسیاری بر این باورند که با وجود مشکلاتی چون کمبود بودجه، مشکل اصلی به عدم اولویتدهی به سلامت مردم برمیگردد. بهعنوان مثال، در حالی که ۲۴ میلیون وسیله نقلیه فرسوده در کشور وجود دارد، تنها ۳۵۰ هزار دستگاه در سال گذشته اسقاط شده است، در حالی که قانون برنامه هفتم سالانه ۵۰۰ هزار اسقاط را الزامی میکند. سوزاندن مازوت در نیروگاهها بهدلیل ناترازی انرژی، سهم ۴۰ درصدی در آلودگی زمستانی دارد و سوختهای غیراستاندارد (با گوگرد بالا) همچنان توزیع میشود. مشکل نه کمبود قانون، بلکه رویکرد نادرستی است که در سالهای گذشته شاهد آن بودهایم.
بدون نظر! اولین نفر باشید