مقدار مناسب ویتامین C در روزهای آلوده چقدر است؟

دانشمندان اعلام کردند که مصرف روزانه ۱۰۰۰ میلی‌گرم ویتامین C می‌تواند اثرات مخرب آلودگی هوا را کاهش دهد، اما مصرف خودسرانه آن ممنوع است. محققان تأکید کردند که ویتامین C می‌تواند به عنوان یک محافظت کم‌هزینه در برابر ذرات معلق در هوا عمل کرده و از سلول‌های ریه در برابر آسیب‌های ناشی از آلودگی هوا محافظت کند. تحقیقات جدید نشان داده است که این آنتی‌اکسیدان می‌تواند التهاب ریه و آسیب سلولی ناشی از قرار گرفتن در معرض ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

دانشگاه فناوری سیدنی و مؤسسه تحقیقات پزشکی وولکاک تأثیر ویتامین C را بر التهاب ریه و آسیب میتوکندری ناشی از ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون بررسی کردند. این ذرات عمدتاً از احتراق مازوت، بنزین، نفت و دیزل و همچنین سوزاندن چوب ناشی می‌شوند. آتش‌سوزی‌های جنگلی و طوفان‌های گرد و غبار نیز می‌توانند به افزایش آلودگی کمک کنند و مشکلات تنفسی را تشدید نمایند. قرار گرفتن در معرض این ذرات می‌تواند منجر به بیماری‌های زمینه‌ای نظیر آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه و حتی سرطان ریه شود.

در این تحقیقات، دانشمندان از یک رویکرد دو جانبه استفاده کردند و خواص آنتی‌اکسیدانی ویتامین C را بر روی موش‌ها و در کشت‌های سلولی آزمایش کردند. نتایج نشان داد که ویتامین C می‌تواند اثرات منفی ناشی از ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون را کاهش دهد. در موش‌ها، میتوکندری‌ها به آسیب‌های ناشی از آلودگی حساس بودند و در سلول‌های ریه انسان نیز مشابه این رفتار مشاهده شد.

ویتامین C به طور قابل توجهی نشانگرهای التهابی را کاهش داد و عملکرد میتوکندری را بهبود بخشید. برایان الیور، استاد دانشکده علوم زیستی در دانشگاه فناوری سیدنی، اظهار داشت که این تحقیق امیدی برای درمان پیشگیرانه کم‌هزینه در برابر آلودگی هوا ایجاد کرده است. دوز مورد استفاده در موش‌ها معادل یک گرم یا ۱۰۰۰ میلی‌گرم در روز برای انسان بود، در حالی که آستانه ایمنی ۲۰۰۰ میلی‌گرم در روز در نظر گرفته می‌شود.

محققان هشدار می‌دهند که افزایش دوز ویتامین C باید تحت نظر پزشک انجام شود، زیرا مصرف بیش از حد آن می‌تواند عوارض جانبی گوارشی ایجاد کند. این مطالعه نشان می‌دهد که مصرف دوزهای بالاتر ویتامین C ممکن است مفید باشد، اما نیاز به مشورت با پزشک دارد. در حالی که نتایج امیدوارکننده هستند، تحقیقات بیشتری از جمله آزمایش‌های بالینی انسانی برای تأیید اثربخشی و ایمنی مورد نیاز است. این پژوهش در مجله Environment International منتشر شده است.