آتش‌سوزی کاه و کلش در لرستان؛ پیامدهای نامرئی برای خاک و هوا + فیلم

چکیده: در روزهای پس از برداشت محصولات کشاورزی، آتش زدن کاه و کلش در دشت‌های لرستان به یک پدیده تکراری تبدیل شده است که آثار مخربی بر روی خاک، هوا و سلامت انسان‌ها برجای می‌گذارد.

به گزارش محورنیوز، در روزهای اخیر، صحنه‌های آتش زدن کاه و کلش در دشت‌های لرستان مشاهده شده است. زمین‌هایی که پس از برداشت محصولات، با شعله‌های آتش مواجه می‌شوند و دودی غلیظ آسمان روستاها و شهرها را می‌پوشاند. این عمل برای کشاورزان به معنای پایان یک فصل و آماده‌سازی زمین برای کشت‌های بعدی است، اما برای خاک، هوا و سلامت انسان‌ها، به معنای تخریب و مسمومیت به شمار می‌آید.

آتش زدن بقایای گیاهی، به ویژه در میان کشاورزان لرستان و دیگر مناطق ایران، به دلیل ناآگاهی یا ناتوانی در مدیریت بقایای کشت صورت می‌گیرد. کشاورزان بر این باورند که با این کار زمین را «پاک» کرده و برای کشت‌های آینده آماده می‌کنند؛ در حالی که این عمل موجب کاهش مواد آلی و از بین رفتن کرم‌های مفید و باکتری‌های زنده در خاک می‌شود و در طول زمان زمین را وابسته به کود شیمیایی می‌سازد.

علاوه بر این، عدم دسترسی به ماشین‌آلات خردکننده، نبود برنامه‌های حمایتی دولتی و هزینه‌های بالای جمع‌آوری و انتقال کاه و کلش، کشاورزان را به این راه ساده هدایت کرده است؛ مسیری که دود آن نه تنها به خودشان بلکه به همه مردم آسیب می‌زند.

دود ناشی از آتش زدن کاه و کلش شامل ذرات معلق و گازهای آلاینده‌ای است که با رطوبت و گرمای تابستان خطر جدی برای سلامت مردم به شمار می‌رود. در شهرهایی همچون خرم‌آباد، بروجرد و دورود، در این ایام، شاخص آلودگی هوا به سطح ناسالم می‌رسد و بیماران قلبی، ریوی و کودکان بیشتر آسیب می‌بینند.

آتش زدن کاه و کلش، در مواردی از کنترل خارج شده و مراتع، باغ‌ها و جنگل‌های بلوط لرستان را نیز درگیر می‌کند. هر سال، ده‌ها هکتار از پوشش گیاهی ارزشمند استان به دلیل این بی‌احتیاطی قربانی می‌شود.

کاه و کلش در واقع منبعی پنهان از کربن و مواد آلی هستند که می‌توانند با شخم زدن و بازگرداندن به زمین، ساختار خاک را بهبود بخشند. سوختن آنها به معنای سوزاندن آینده حاصل‌خیزی زمین است.

اگرچه زمین صبور است، اما هر سال فریاد خاموشش بلندتر می‌شود و لرستان برای دستیابی به کشاورزی پایدار باید این چرخه نادرست را بشکند.